ABC Frankowicza #42

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej odpowiedział na kolejne pytania prejudycjalne dotyczące sposobu rozstrzygania w sprawach dot. kredytów frankowych.

Pierwsze zagadnienie dotyczyło możliwości usunięcia części nieuczciwego warunku umownego i pozostawienia pozostałej, uczciwej części, w mocy. TSUE wskazał, że sąd krajowy nie może podzielić nieuczciwego postanowienia umownego i usunąć jego części (w przypadku Deutsche Bank zapisu „za zgodą banku”), ponieważ zmieniałoby to naturę postanowienia, oznacza to, że nie można usuwać tylko części nieuczciwego zapisu. Możemy to odnieść także do umów Ge Money Bank, gdzie zapis mówi o tym, że kurs banku to kurs NBP powiększony lub pomniejszony o marżę banku. Sądy zastanawiały się czy w tego rodzaju umowach nie można by usunąć zapisu o marży i zostawić rozliczenia wg kursu NBP – teraz mamy potwierdzenie, że nie jest to możliwe.

Drugie pytanie dotyczyło możliwości wprowadzenia do umowy przepisów krajowych zamiast nieuczciwych postanowień umownych. TSUE potwierdził, że jeżeli konsument się temu sprzeciwia sąd krajowy nie może uzupełniać umowy kredytu/zastępować nieuczciwego postanowienia przepisem dyspozytywnym. Tym samym, jeżeli umowa kredytu nie może dalej obowiązywać bez tego postanowienia, należy stwierdzić jej bezwzględną nieważność.

Odpowiadając na trzecie pytanie TSUE odniósł się do początku biegu terminu przedawnienia, wskazując, że rozpoczyna się z chwilą, gdy konsument/kredytobiorca powziął wiedzę o nieważności swojej umowy, nie może być on liczony od daty wymagalności każdej z rat kredytu.

Wyrok jest korzystny, potwierdza bezwzględną nieważność umów kredytowych i stanowi kontynuację dotychczasowej linii orzeczniczej, która w przeszło 90 % spraw kończy się pozytywnym dla frankowiczów rozstrzygnięciem.

Zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl, w celu przygotowania analizy umowy i szacunkowych korzyści w przypadku wygranej.