Czy umowa o kredyt mieszkaniowy Nordea-Habit zawarta z poprzednikiem prawnym banku PKO S.A. zawiera klauzule abuzywne? Czy są podstawy prawne do stwierdzenia nieważności umowy kredytu zawartej z Nordea Bank Polska S.A.?

W przedmiotowym wpisie dokonamy analizy umów zawartych z bankiem Nordea Bank Polska S.A., wskazując na konkretne klauzule abuzywne (tzw. postanowienia niedozwolone), których wyeliminowanie skutkuje nieważnością całej umowy kredytu. W znacznej mierze kredyty te miały formę kredytów denominowanych, a sama umowa była podzielona na Część Szczególną Umowy i Część Ogólną Umowy.

Kwestionowane w postępowaniu sadowym klauzule abuzywne dotyczą zasad ustalania wysokości zarówno salda kredytu jak i poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych. Omawiane postanowienia znajdują się zasadniczo w Części Ogólnej Umowy i mają następującą treść:

1. Klauzule dotyczące wypłaty kredytu:

„W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej, wypłata środków następuje w złotych, w kwocie stanowiącej równowartość wypłacanej kwoty wyrażonej w walucie obcej” (§ 11 ust. 2  Części Ogólnej Umowy),

„Do przeliczeń kwot walut uruchamianego kredytu stosuje się kurs kupna waluty obcej według Tabeli kursów obowiązującej w Banku w dniu wypłaty środków, w momencie dokonywania przeliczeń kursowych” (§ 11 ust. 3 Części Ogólnej Umowy),

2. Klauzule dotyczące spłaty kredytu:

 „W przypadku kredytu denominowanego w walucie obcej: 1/ Harmonogram spłat kredytu wyrażony jest walucie, w której kredyt jest denominowany 2/ Spłata następuje w złotych w równowartości kwot wyrażonych w walucie obcej, przy czym do przeliczeń wysokości rat kapitałowo-odsetkowych spłacanego kredytu stosuje się kurs sprzedaży danej waluty według Tabeli kursów obowiązującej w Banku w dnia spłaty, w momencie dokonywania przeliczeń kursowych 3/ Do przeliczeń wysokości rat kapitałowo odsetkowych spłacanego kredytu stosuje się kurs sprzedaży danej waluty według Tabeli kursów obowiązującej w Banku w dniu spłaty, w momencie dokonywania przeliczeń kursowych.” (§ 13 ust. 7 pkt 1-3 Części Ogólnej Umowy).

Powyżej wskazane postanowienia stanowią podstawę do stwierdzenia nieważności umowy kredytu. Wadliwość cytowanych zapisów przejawia się w określeniu wysokości kwoty kredytu i rat kapitałowo-odsetkowych w oparciu o kurs CHF ustalany w sposób dowolny przez Bank. Nie wskazano, bowiem przejrzystych mechanizmów, według których Bank będzie wyznaczał kursy na potrzeby waloryzacji. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 grudnia 2019 r. sygn. akt: V CSK 382/18 podkreślił, iż „w świetle dotychczasowego orzecznictwa Sądu Najwyższego nie powinno budzić wątpliwości, iż postanowienia (…) Umowy mają charakter niedozwolony, uznaje się bowiem, iż określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron”.

Co więcej, stosowanie przez Bank mechanizmu polegającego na uzależnieniu wypłaconej kwoty kredytu od kursu kupna, zaś wysokości spłacanych rat od kursu sprzedaży, skutkuje uzyskaniem dodatkowego, ukrytego i nieuzasadnionego wynagrodzenia. Bank bowiem wypłacając kwotę kredytu stosuje niższy kurs kupna, pobierając natomiast raty kredytowe stosuje wyższy kurs sprzedaży.

Rozstrzygnięcia spraw sądowych w sprawach przeciwko PKO BP S.A. jako następcy prawnemu Nordea Bank Polska S.A. kształtują się zdecydowanie na korzyść kredytobiorców. Sądy nie mają wątpliwości, że umowy frankowe Nordea Habit zawierają szereg niedozwolonych postanowień umownych, przez co bank ten masowo przegrywa w postępowaniach sądowych.

Wobec rosnącej liczby pozwów skierowanych przeciwko bankom, a jednocześnie utrzymania przychylnej dla frankowiczów linii orzeczniczej w sądach powszechnych, PKO BP S.A. deklaruje gotowość do zawarcia ugód.  W tym zakresie bank PKO BP S.A. realizuje propozycję KNF, poprzez uznanie kredytu od początku jako kredyt złotówkowy, z zastosowaniem oprocentowania według odpowiedniej stopy WIBOR, powiększonej o historycznie stosowaną dla takich kredytów marżę. Obliczone w taki sposób saldo zostałoby porównane z aktualnym zadłużeniem we frankach, a różnica pomniejszyłaby saldo zadłużenia.

Dysproporcja jednak między korzyściami wynikającymi ze stwierdzenia nieważności umowy, a warunkami proponowanych ugód przemawia jednoznacznie za skierowaniem sprawy na drogę postępowania sądowego.

W celu przygotowania analizy umowy zawartej z bankiem Nordea Bank Polska S.A. oraz oszacowania roszczeń zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl.

Ostatnie tygodnie potwierdziły jak duże mogą być wahania kursu franka szwajcarskiego.

W rozliczeniach bankowych kurs przekroczył granicę 5 zł!  Na początku tego miesiąca kształtował się następująco w przykładowych bankach: Raiffaisen Bank International AG 5,0565 zł, mBank 5,0125 zł, Santander Bank Polska 4,9947 zł. Są to najwyższe kursy CHF w historii i ta tendencja może się utrzymywać w najbliższym czasie. Wpływ na naszą sytuację mają nowe, nieprzewidziane wcześniej okoliczności, takie jak wojna na Ukrainie. Ciężko zatem zakładać kiedy i na jak długo kurs spadnie.

Proszę pamiętać, że wraz ze wzrostem kursu franka wzrasta nie tylko wysokość Państwa raty, ale również saldo zadłużenia, o czym zapomina zresztą spore grono frankowiczów. Dalszy wzrost waluty szwajcarów może doprowadzić do potężnej spirali zadłużenia, która sparaliżuje Państwa budżet domowy lub uniemożliwi sprzedaż kredytowanej nieruchomości.

Dla przykładu rata kredytu udzielonego przez Raiffeisen Bank Polsa S.A. w 2008 r. na kwotę 135 000 zł wynosiła początkowo 765 zł, dzisiaj jest to kwota 1 470 zł! Jest to równoznaczne z wzrostem raty o 92%.

Powyższe powinno zmobilizować kredytobiorców frankowych do podjęcia szybkich działań, czyli złożenia pozwu przeciwko bankowi. Orzecznictwo sądów jest stabilne i korzystne. Istnienie klauzul abuzywnych nie budzi wątpliwości i zdecydowana większość tych wyroków zakłada unieważnienie umowy oraz rozliczenie z bankiem na zasadzie teorii dwóch kondykcji, czyli najkorzystniejszej dla frankowiczów. Należy pamiętać, że rozstrzygnięcie sądowe gwarantuje zdecydowanie wyższe korzyści niż ewentualna ugoda z bankiem.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że jeżeli kapitał kredytu został już spłacony kredytobiorca ma prawo do złożenia w sprawie wniosku o zabezpieczenie powództwa poprzez zawieszenie spłaty kredytu na czas trwania procesu. W obecnej sytuacji może być to bardzo pomocne, gdyż raty sięgają rekordowo wysokich kwot. Musimy być świadomi tego, że nie każdy Sąd umożliwi nam zawieszenie spłaty kredytu, dlatego warto zwrócić się do kancelarii celem sprawdzenia czy w Państwa sprawie jest taka możliwość.

Podsumowując wskazujemy jednoznacznie, że warto wystąpić przeciwko bankowi do sądu celem dochodzenia swoich roszczeń.

Santander Consumer Bank S.A. był jednym z wielu banków, które miały w swojej ofercie kredyty hipoteczne nominowane do CHF. Były to nietypowe umowy, ponieważ wypłata kredytu następowała po przeliczeniu według kursu ustalanego arbitralnie przez bank, a spłata zgodnie z kursem sprzedaży NBP. Teoretycznie spłata kredytu następowała w oparciu o obiektywny i niezależny kurs NBP, jednak kryteria ustalania kursu wypłaty, a na skutek tego także wysokości zadłużenia, były sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszały interes konsumenta.

Należy mieć na uwadze, że tak jak w przypadku umów frankowych zawartych z innymi podmiotami, tak i w przypadku Santander Consumer Bank S.A. znajdują się niedozwolone postanowienia umowne. Najczęściej możemy się spotkać z klauzulą wypłaty tj. „Kredyt wypłacany jest w złotych polskich przy jednoczesnym przeliczeniu wysokości wypłacanej kwoty (transzy) na CHF wg kursu kupna walut dla CHF ustalanego przez Bank i obowiązującego w Banku w dniu wypłaty środków". Ten pojedynczy zapis jest już wystarczającą przesłanką nieważności kredytu. Nie oznacza to, że jest to jedyna klauzula abuzywna. Sąd Okręgowy w Warszawie w wyroku z dnia 6 czerwca 2019 r. sygn. akt II C 137/17  uznał poniższe klauzule za niewiążące kredytobiorców:

a. § 2 ust. 1 w zakresie objętym brzmieniem "nominowanego do CHF, wg kursu kupna walut dla CHF, obowiązującego w Banku w dniu uruchomienia całości kredytu lub jego poszczególnych transz - w przypadku wypłaty kredytu w transzach",
b. § 3 ust. 2 w zakresie objętym brzmieniem: "przy jednoczesnym przeliczeniu wysokości wypłaconej kwoty (transzy) na CHF wg kursu kupna walut dla CHF ustalonego przez Bank i obowiązującego w Banku w dniu wypłaty środków",
c. § 5 ust. 3 w zakresie objętym brzmieniem: "Wysokość rat kapitałowo - odsetkowych zostanie ustalona po przeliczeniu kwoty wypłaconego kredytu na CHF, stosownie do postanowień niniejszej umowy.",
d. § 5 ust. 4 w zakresie objętym brzmieniem: "w kwocie stanowiącej równowartość CHF",
e. § 5 ust. 5 w zakresie objętym brzmieniem: "Kwota wpłaty raty w złotych przeliczana jest na CHF wg kursu sprzedaży obowiązującego w NBP na dzień przed datą wpływu środków do Banku.",
f. § 8 ust. 2 w zakresie objętym brzmieniem: "w CHF o równowartości",
g. § 11 ust. 4 w zakresie objętym brzmieniem: "kwota wymagalnego zadłużenia z tytułu niniejszej Umowy zostanie przeliczona na PLN według kursu sprzedaży waluty dla CHF z Tabeli kursów NBP obwiązującego w tym dniu";

Często w zapisach umownych również można spotkać się z klauzulą zmiennego oprocentowania, gdzie według przepisu bank miał pełną swobodę co do zmiany jej wysokości. Oczywiście jest to niezgodne z dobrymi obyczajami, zasadą równości stron i pewności obrotu co rażąco narusza interesy powoda. Za Sądem Okręgowym we Wrocławiu należy wskazać, że „rację mają zatem powodowie wskazując, że umowa zawarta z nimi jest – w części jakiej normuje zasady zmiany oprocentowania kredytu – niekonkretna, niejasna i w istocie ma charakter normy blankietowej, która może zostać przez bank swobodnie wypełniona treścią tak co do przesłanek i częstotliwości zmiany oprocentowania, jak i w znacznej mierze co do samych mechanizmów jego ustalania. Pojęcie „zmiany parametrów finansowych rynku pieniężnego w kraju (lub krajów zrzeszonych w Unii Europejskiej), którego waluta jest podstawą waloryzacji nie jest, wbrew temu co wywodził pozwany bank, jasne, jednoznaczne i czytelne”. Zapis umowy nie wskazuje, jakie konkretnie parametry powinny być uwzględniane, i jaka jest ich waga, a także – w jaki sposób kształtują one ostateczną wysokość oprocentowania. Ani umowa, ani żaden z przedstawionych dokumentów nie zawiera żadnej formuły, algorytmu czy wzoru, umożliwiającego odkodowanie mechanizmu ustalania odsetek przez bank; nie sposób też ustalić, z jaką właściwie częstotliwością bank może zmieniać oprocentowanie.

Niestandardowy charakter umów kredytowych Santander Consumer Banku sprawiał, że na początku sądy bardziej skłonne były do wydawania wyroków odfrankowiających niż unieważniających umowy. Tendencja ta uległa już zmianie – sądy coraz częściej unieważniają umowy tego banku, czego przykładem jest wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 28.06.2021 r. do sprawy o sygn. akt I C 341/21

Wszystkich kredytobiorców frankowych, którzy zastanawiają się czy warto iść do sądu i walczyć o swoje prawa posiadając umowę z Santander Consumer Bank S.A. zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl, w celu przygotowania analizy umowy i szacunkowych korzyści w przypadku wygranej.

Niniejszym wpisem chcielibyśmy się podzielić zarzutami jakie są formułowane przez byłych klientów dużych „korporacji frankowych”. Klienci ci są rozgoryczeni czasem oczekiwania na sporządzenie pozwu oraz brakiem jakiegokolwiek kontaktu z osobą prowadzącą sprawę. Czy duży podmiot to lepszy podmiot do prowadzenia sprawy frankowej? Zapraszamy do zapoznania się z naszym stanowiskiem.

Pisząc o „korporacji frankowej” mamy na myśli firmy prowadzące działalność gospodarczą charakterystyczną dla dużych podmiotów, tj. w formie spółek akcyjnych oraz spółek z ograniczoną odpowiedzialnością.

Forma prowadzenia takiej działalności niesie dla klientów dość istotne konsekwencje, bowiem to nie oni, a akcjonariusze lub udziałowcy są priorytetem dla prowadzących kancelarię. Zysk w jak najkrótszym czasie i jak najniższym kosztem, tak aby zadowolić akcjonariuszy, żeby jeszcze może trochę więcej zainwestowali - to jest nadrzędny cel kancelarii w formie spółki akcyjnej. Forma ta doskonale spełnia swoje zadanie dla przedsiębiorców zajmujących się produktami spożywczymi, odzieżowymi, jednak dla klienta poszukującego pomocy w sprawie frankowej może okazać się drogą przez mękę.

Zlecając sprawę korporacji frankowej stajemy się jednym z tysięcy klientów, którzy czekają na sporządzenie pozwu. Musicie być Państwo świadomi, że w trakcie zawierania umowy nie rozmawiacie z radcą prawnym, a z przedstawicielem handlowym, który ma za zadanie sprzedać wam produkt. Nie będzie on sporządzał pozwu w waszej sprawie, nie posiada wiedzy jak przebiega postępowanie frankowe w sądzie, nie zjawi się na rozprawie, zapewne nie wie nawet do którego sądu zostanie skierowana sprawa. Jednak z całą pewnością zapewni was, że sprawa jest „prawie” na 100% wygrana, a firma którą reprezentuje cieszy się ogólnopolską renomą i można jej zaufać. Brzmi znajomo, prawda?

Trudno też przejść do porządku dziennego nad sprzedażą usług prawniczych w formie pakietów, takich jak „Vip”, „Premium” lub „Basic”. Od rodzaju  pakietu zależą tak prozaiczne czynności… jak czas oczekiwania na sporządzenie pozwu. Wszyscy klienci są równi, ale dla nich niektórzy z klientów są… równiejsi.

Brak poczucia stabilności i kontroli nad własną sprawą to jedna z głównych przyczyn rozwiązania umowy z „korporacją frankową”. Klienci nie wiedzą kto prowadzi ich sprawę, kto prowadził, a kto będzie ją prowadzić za 4 miesiące. Rotacja pracowników w dużych podmiotach staje się uciążliwa dla ich klientów, a kontakt z klientem jest z kolei uciążliwością dla pracowników.

ING Bank Śląski oferuje frankowiczom od 25 października 2021 r. możliwość zawarcia ugód. Oczywiście takie postępowanie nie wyszło z inicjatywy banku, lecz stanowi następstwo zaleceń Komisji Nadzoru Finansowego.

Warunki jakie proponuje ING sprowadzają się do uznania złotówkowego charakteru umowy kredytu. Tym samym godząc się na zawarcie ugody zmianie ulegną pierwotne zapisy umowy kredytowej w części odpowiadającej przeliczeniu salda zadłużenia oraz rat spłat na CHF po kursie wyznaczonym przez bank. W konsekwencji kredyt ma być traktowany, jakby od samego początku został udzielony w walucie PLN. Szczegółowe ustalenia w zakresie rodzaju oprocentowania mają pozostać do określenia w procesie mediacji przed KNF.

Sama procedura w przedmiocie zawierania ugód nie jawi się jako łatwa i szybka. Kredytobiorcy chcący poznać ofertę banku muszą podpisać z bankiem umowę o mediację, która następnie zostaje przekazana do Sądu Polubownego przy Komisji Nadzoru Finansowego. Sąd wyznacza termin posiedzenia, na którym strony mogą dojść do porozumienia, a następnie podpisać ugodę w banku.

Może wydawać się że zawarcie porozumienia na w/w warunkach jest opłacalne. Jest to jednak pozorna korzyść dla kredytobiorców. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na zmianę stawki oprocentowania z LIBOR (właściwej dla CHF) na WIBOR (właściwej dla PLN). Zmiana tej stawki bezpośrednio wpływa na wysokość odsetek, a to na wysokość raty. Różnica jest znaczna. LIBOR w roku 2010 wynosił 0,25% zaś WIBOR 4,19 %. Odpowiednio w styczniu 2015 r. -0,85% i 2,00%. Od października 2021 r. WIBOR dynamicznie rośnie w związku z podwyżkami stóp procentowych. Analitycy przewidują, iż ten trend potrwa przynajmniej do końca 2023 roku.

Propozycje banku nie są zatem do końca jasne. Konkretną ofertę klient pozna dopiero na etapie postępowania mediacyjnego. Jednocześnie ugoda nie rozwiązuje stosunku łączącego kredytobiorcę z bankiem, a jedynie zmienia jego warunki, które po czasie, podobnie jak udzielane kredyty we frankach, mogą okazać się dla konsumentów katastrofalne w skutkach.    

Najkorzystniejszym i rekomendowanym wyjściem z problemu frankowego jest unieważnienie umowy. Wyrok sądu definitywnie i ostatecznie zakończy wątpliwie przyjemną przygodę z bankiem i pozwoli uwolnić się od wadliwej umowy.               

Temat ugód w sprawach frankowych jest coraz częsiej omawiany w doniesieniach medialnych. Część banków w związku z rosnącą liczbą pozwów i wygranych spraw przez frankowiczów deklaruje gotowość do zawarcia ugód.

Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego zabrał głos w tej sprawie już w 2020 r. proponując traktowanie kredytów frankowych od początku jako złotowe przy jednoczesnym przeliczeniu rat w oparciu o parametr WIBOR.

PKO BP S.A. jako pierwszy z banków z dniem 4 października 2021 r. udostępnił możliwość zawierania ugód według pomysłu KNF. Natomiast porozumienia na własnych warunkach prowadzą Millennium Bank S.A., mBank S.A. oraz ING Bank Śląski S.A. W tym przypadku banki te biorą na siebie około połowy kosztów przewalutowania kredytu na złote. Do tych banków dołączył BNP Paribas proponując indywidualne negocjacje.

Bank PKO BP S.A. proponuje przewalutowanie całego kredytu, natomiast reszta banków proponuje przewalutowanie wyłącznie kapitału, który pozostał do spłaty na dzień zawarcia ugody po określonym kursie. W przypadku zawarcia ugody z bankiem kredyt będzie trwał nadal i będzie kredytem złotówkowym na oprocentowaniu WIBOR. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na oprocentowanie takiego kredytu - WIBOR jest na bardzo niskim poziomie, co jest efektem trwającej pandemii i co na pewno nie utrzyma się zbyt długo. Po powrocie do stałego poziomu, oprocentowanie kredytu wzrośnie, co będzie wiązało się z nawet 3-krotnym wyższym oprocentowaniem kredytu, niż w sytuacji kredytu frankowego pierwotnie zawartego. Tak naprawdę w takiej sytuacji bank będzie więcej zarabiał na oprocentowaniu. Biorąc pod uwagę sytuację ekonomiczną w Polsce i rozpoczęcie serii podwyżek stóp, może to mieć skutek w postaci bardzo zauważalnego wzrostu raty w ciągu kilku lat, co tak naprawdę w żaden sposób nie zmieni sytuacji frankowiczów.

Wskazać należy, że podpisanie ugody oznacza dużo mniejszą korzyść niż w przypadku złożenia pozwu do sądu. Jest ona średnio trzy razy mniejsza niż w przypadku unieważnienia umowy z uwzględnieniem zwrotu udzielonego kapitału oraz ponad sześciokrotnie mniejsza przy unieważnieniu umowy i jednoczesnym przedawnieniu roszczenia banku o zwrot pożyczonej kwoty kredytu.

Natomiast w sytuacji podjęcia rozmów mediacyjnych z bankiem pamiętać należy, że to bank dyktuje warunki ugody, które są już z góry założone, a konsument nie ma możliwości ich faktycznej negocjacji, poza mało istotnymi jej elementami. Bank więc tak naprawdę ponownie narzuca kredytobiorcy gotowe rozwiązanie i dokument do podpisu, na który konsument nie ma praktycznie żadnego wpływu. Taka sama sytuacja miała miejsce w momencie zawierania umowy frankowej, z tą różnicą, że obecnie stwarza się atmosferę pozornej równości pomiędzy stronami negocjacji.

Podsumowując, w przypadku ugód problemem jest rosnąca stopa referencyjna WIBOR, brak zawarcia w ugodach propozycji zwrotu nadpłaconych rat kredytu oraz to, że jej zawarcie blokuje możliwość wystąpienia z postępowaniem sądowym w przyszłości.  

W znakomitej większości przypadków bardziej opłacalne jest poczekać na korzystny wyrok sądu. Nałożenie na siebie nowego zobowiązania w postaci ugody z bankiem w przyszłości może skończyć się podobnie jak kredyt frankowy.

W przypadku chęci zawarcia ugody, pomocny może okazać się kontakt z kancelarią w celu porównania korzyści i sprawdzenia wszelkich możliwości w sprawie.

Zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: m.pludowski@kppp.pl

Umowy GE Money Banku charakteryzują się tym, że klauzule indeksacyjne są sformułowane w sposób następujący: bank ustala kurs waluty CHF w oparciu o średni kurs NBP + marża ustalana przez bank. W orzecznictwie budziło wątpliwości czy jest możliwe usunięcie jedynie części postanowienia abuzywnego odnoszącego się do ustalania marży przez bank, a pozostawienia indeksacji opartej na samym kursie średnim NBP. Wobec tego, Sąd Okręgowy w Gdańsku zadał pytania prejudycjalne do Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej (XV C 458/18) w celu rozstrzygnięcia tego zagadnienia.

TSUE dał odpowiedź w wyroku z dnia 29.04.2021 r. (C-19/20), w którym wskazał, że sąd nie może usunąć jedynie części postanowienia, w sytuacji gdy nie posiada ono cech odrębnego zobowiązania umownego. Tymczasem kwestionowane postanowienie nie mają charakteru odrębnego zobowiązania. Ponadto TSUE jednoznacznie wskazał, że sąd nie może usunąć jedynie części postanowienia gdy doprowadziłoby to do zmiany istoty treści warunku umownego, a z taka sytuacją mamy do czynienia w przypadku spornej umowy. Jak trafnie wskazał Sąd Okręgowy w Szczecinie proponowana przez bank redukcja postanowienia umownego poprzez wyeliminowanie jedynie jej „skażonej” części dotyczącej marży z pozostawieniem kursu średniego NBP, jest niedopuszczalna. Taka ingerencja wpływałaby bowiem na zmianę istoty klauzuli przeliczeniowej – zastosowana w umowie kredytu marża umowna jest bowiem nieodłącznym elementem niedozwolonego mechanizmu ustalania bankowych kursów wymiany walut. Oznacza to, że cała klauzula przeliczeniowa zawierająca „skażoną” część dotyczącą marży podlega eliminacji z umowy kredytu, bez możliwości jej podziału (tak samo: Wyrok Sadu Okręgowego w Szczecinie z 16 czerwca 2021 roku, sygn. akt I C 1127/20).

Wobec powyższych stwierdzeń żaden sąd krajowy nie powinien mieć już żadnych wątpliwości w zakresie bezzasadności usuwania jedynie marży na kursie z umów GE Money Banku.

Obecnie Bank BPH nie przedstawia żadnych propozycji ugodowych dla kredytobiorców, a z uwagi na kiepską sytuację finansową banku, warto więc pośpieszyć się z wytoczeniem powództwa do Sądu oraz zabezpieczeniem pozwu.

Wszystkich kredytobiorców frankowych, którzy zastanawiają się czy warto iść do sądu i walczyć o swoje prawa posiadając umowę z GE Money (obecnie Bank BPH S.A.) zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl, w celu przygotowania analizy umowy i szacunkowych korzyści w przypadku wygranej.

Zgodnie z zaleceniami Komisji Nadzoru Frankowego kolejne banki uruchamiają programy ugód dla frankowiczów.  Wyjątkiem od reguły jest Santander Bank Polska (posiadający bardzo duży portfel kredytów udzielonych przez Kredyt Bank S.A.), który od kilkunastu miesięcy pozoruje czynności mające na celu wprowadzenie programu ugód. 

 - Bardzo poważnie podchodzimy do propozycji KNF, cały czas pracujemy nad rozwiązaniem technologicznym, [...] ale jeszcze cały czas decyzja nie została podjęta, cały czas jest wiele niewiadomych, [...] cały czas jest niepewność prawna związana z brakiem wyroku Sądu Najwyższego – jak stwierdził Prezes Santander Bank Polska Michał Gajewski.

Decyzja nie została podjęta do dnia dzisiejszego, a tymczasem rezerwy Santander Bank Polska,  przygotowane na poczet kosztów związanych z postępowaniami sądowymi rosną wykładniczo. Rezerwa ta w 2020 r. wynosiła 325 milionów złotych, podczas gdy już w lipcu 2021 r. opiewa ona na kwotę 834 milionów złotych. Wysokie rezerwy finansowe banku oraz pozorowane działania w zakresie programu ugód stanowią jasny sygnał.

Należy przyjąć aktywną postawę, nie licząc na to, że za rok-dwa Santander Bank Polska pozwoli nam zawrzeć ugodę na dyktowanych przez niego warunkach.

Z kim woleliby Państwo najpierw zawrzeć ugodę? Z pokornym klientem, który nigdy nie kwestionował swojej umowy, czy ze zdeterminowanym frankowiczem, który złożył pozew w profrankowym sądzie, a przy tym uzyskał zabezpieczenie swojego powództwo poprzez wstrzymanie spłat rat kredytu pseudofrankowego?

Aktywność procesowa wydaje się tutaj wartością dodaną, stawiającą nas w uprzywilejowanej pozycji negocjacyjnej. Nie należy wykluczyć, że w przyszłości Santander Bank Polska w kuluarach sądów przedstawi nam propozycję ugodową (trzeba jednak wyraźnie wskazać, że obecnie średnia propozycja ugodowa opiewa na ok. 20-30 % korzyści możliwej do osiągnięcia w toku sprawy sądowej). Nie miejmy jednak złudzeń- bank wprowadza w życie programy ugód tylko wtedy, kiedy takie rozwiązanie uzna za opłacalne finansowo. Tak samo jak uznał za opłacalne wprowadzenie na rynek kredytów denominowanych do franka szwajcarskiego. Obecnie żaden podmiot nie jest w stanie zmusić Santander Bank Polska do wdrożenia programu ugód, a dotychczasowe zwodzenie frankowiczów to wyraźny sygnał do podjęcia działań.

Biorąc pod uwagę powyższe wszystko wskazuje na to, że nie warto czekać z pozwem frankowym przeciwko Santander Bank Polska S.A. W celu bezpłatnego przeanalizowania umowy i wykonania kalkulacji korzyści zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: m.pludowski@kppp.pl

Zapraszamy do zapoznania się z grafiką podsumowującą 2021 rok w naszej kancelarii.

Życzymy wszystkim naszym klientom, partnerom oraz kontrahentom pomyślności w Nowym Roku. 

Zespół kancelarii KPPP

Życzymy Państwu zdrowych i wesołych Świąt Bożego Narodzenia oraz pomyślności w nowym 2022 roku

Zepsół Kancelarii Radcy Prawnego Mateusza Płudowskiego

W obliczu wzrastającej lawinowo liczby wygranych przez frankowiczów spraw sądowych, w przeważającej większości kończących się unieważnieniem umowy kredytu, banki przedstawiają swoje propozycje ugodowe. Wymaga jednak podkreślenia, że ugoda z definicji powinna satysfakcjonować obie strony. Tymczasem składane propozycje ugodowe kredytobiorcom są nie tylko spóźnione, ale co więcej  korzystne wyłącznie dla banków.

Taką propozycję pozornie ugodową w grudniu 2021 r. przedstawił swoim kredytobiorcom również mBank. Analizując jednak zaproponowane warunki oferowana ugoda jest skrajnie niekorzystna dla frankowiczów. Uwzględnia jedynie interes ekonomiczny banku i zmierza do powstrzymania kredytobiorców przed wytoczeniem powództwa. Co więcej, propozycja mBanku w porównaniu do oferowanych ugód przez pozostałe banki jest najmniej opłacalna.

Przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, zaproponował bankom zawieranie ugód poprzez uznanie kredytu od początku jako kredyt złotówkowy, z zastosowaniem oprocentowania według odpowiedniej stopy WIBOR, powiększonej o historycznie stosowaną dla takich kredytów marżę. Obliczone w taki sposób saldo zostałoby porównane z aktualnym zadłużeniem we frankach, a różnica pomniejszyłaby saldo zadłużenia. Propozycję przewodniczącego KNF realizuje między innymi bank PKO BP S.A. oraz ING.

Tymczasem mBank proponuje odliczenie od salda zadłużenia tylko połowy z tej różnicy. Pod pozorem zatem rozwiązania ugodowego, mBank dąży do uzyskania dodatkowego wynagrodzenia. Sama propozycja zamiany kredytu na kredyt złotówkowy, z zastosowaniem stopy WIBOR z mocą wsteczną nie jest korzystna dla frankowiczów. Rozwiązanie takie jest obarczone ryzykiem wzrostu stopy WIBOR, którą już obserwujemy, a w świetle obecnej sytuacji na rynku walutowym stopy te będą nadal rosły. Po drugie, banki odmawiały znacznej części kredytobiorców kredytu złotówkowego ze względu na brak zdolności kredytowej. Podczas gdy w chwili obecnej proponują ten droższy kredyt, na który nie było stać kredytobiorców kilkanaście lat temu. Takie rozwiązanie potwierdza tylko tezę, że bank nigdy nie może stracić, zaś propozycja mBanku dodatkowo gwarantująca kredytodawcy zysk z przewalutowania kredytu jest aktualnie najmniej korzystna dla frankowiczów.

Oferowane ugody są spóźnioną odpowiedzią na rosnącą liczbę przegranych spraw sądowych. Przy czym banki bezpodstawnie zastraszają frankowiczów, że jeśli zdecydują się wytoczyć powództwo zostaną obciążeni wynagrodzeniem za bezumowne korzystanie z kapitału, jednocześnie przedstawiane są rozwiązania pozornie ugodowe, które w rzeczywistości uwzględniają wyłącznie interes ekonomiczny banku.

Kredytobiorcy wybierając drogę sądową mogą zyskać znacznie więcej. Aktualnie linia orzecznicza sądów powszechnych kształtuje się w kierunku przychylnym frankowiczom. Statystyki z ostatniego kwartału pokazują, że 98 % spraw kończy się pozytywnie dla kredytobiorców, w tym znaczna większość spraw kończy się stwierdzeniem nieważności umowy kredytu. Jest to rozwiązanie najbardziej korzystne dla kredytobiorcy, który zwraca do banku jedynie kwotę otrzymanego kredytu, bez oprocentowania.

Rażąca dysproporcja między warunkami ugody proponowanej przez mBank, a korzyściami wynikającymi ze stwierdzenia nieważności umowy kredytowej przemawia za skierowaniem sprawy na drogę postępowania sądowego. Warto również podkreślić, iż zawierając ugodę kredytobiorcy najczęściej będą zmuszeni do zrzeczenia się wszelkich ewentualnych roszczeń przeciwko bankowi w przyszłości.

Dlatego przed przystąpieniem do propozycji banku warto skontaktować się z kancelarią i porównać korzyści oraz sprawdzić wszystkie możliwości w sprawie.

EFG Eurobank Ergasias to grecki bank działający aktualnie pod nazwą Raiffeisen Bank. Bank ten miał w swojej ofercie kredyty hipoteczne indeksowane do franka szwajcarskiego. Zarówno w umowie frankowej, jak i w regulaminie udzielania kredytu banku EFG Eurobank Ergasias znajduje się szereg niedozwolonych postanowień umownych. Przeprowadzona przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumenta kontrola wzorców umownych stosowanych w sprawach frankowych wykazała, że są to następujące postanowienia:

1. „Bank zobowiązany jest oddać do dyspozycji Kredytobiorcy kwotę w wysokości (...) zł (słownie: …). Kredyt jest indeksowany do waluty obcej CHF.”
2. „W przypadku kredytów indeksowanych do waluty obcej, wypłata kredytu następuje w złotych według kursu nie niższego niż kurs kupna zgodnie z Tabelą obowiązującą w momencie wypłaty środków z kredytu. W przypadku wypłaty kredytu w transzach, stosuje się kurs nie niższy niż kurs kupna zgodnie z Tabelą obowiązującą w momencie wypłaty poszczególny transz. Saldo zadłużenia z tytułu kredytu wyrażone jest w walucie obcej i obliczane jest według stosowanego przy uruchomieniu kredytu. W przypadku wypłaty kredytu w transzach, saldo zadłużenia z tytułu kredytu obliczane jest według kursów stosowanych przy wypłacie poszczególnych transz. Aktualnie saldo zadłużenia w walucie kredytu Kredytobiorca otrzymuje listowanie w przypadku postanowień § 11.”
3. „W przypadku kredytów do waluty indeksowanych do waluty obcej: 1) raty kredytu podlegające spłacie wyrażone są w walucie obcej i w dniu wymagalności raty kredytu pobierane są z rachunku bankowego, o którym mowa w ust. 1, według kursu sprzedaży zgodnie z Tabelą obowiązującą w Banku na koniec dnia roboczego poprzedzającego dzień wymagalności raty spłaty kredytu; 2) jeżeli dzień wymagalności raty kredytu przypada na dzień wolny od pracy, stosuje się kurs sprzedaży zgodnie z Tabelą obowiązującą w Banku na koniec ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wymagalności raty kredytu.”
4. „W przypadku kredytów indeksowanych do waluty obcej, wcześniejsza spłata dokonywana jest w oparciu o kurs sprzedaży zgodnie z Tabelą obowiązującą w Banku w momencie realizacji dyspozycji.”

Powyżej wskazane postanowienia stanowią podstawę do podważenia umowy kredytu. Frankowicze od dawna skutecznie kwestionują w sądach umowy, w których znajdują się ww. klauzule abuzywne. Podkreślić należy, że to właśnie przeciwko Raiffeisen Bank została wytoczona słynna sprawa państwa Dziubaków, w której to w dniu 03 października 2019 r. zapadło przełomowe orzeczenie TSUE. Wyrok ten wyznaczył linię orzeczniczą dla sądów odnośnie do orzekania w sprawach frankowych. Sąd Okręgowy w Warszawie w wyniku ww. orzeczenia TSUE, wydał wyrok w sprawie państwa Dziubak, zgodnie z którym unieważnił umowę frankową. Powyższe przyczyniło się do składania na masową skalę pozwów przeciwko bankom.

Rozstrzygnięcia sądowe w sprawach przeciwko Raiffeisen Bank kształtują się zdecydowanie na korzyść kredytobiorców. Sądy nie mają wątpliwości, że umowy frankowe zawierają szereg niedozwolonych postanowień umownych, przez co bank ten masowo przegrywa w postępowaniach sądowych. Umowy kredytowe najczęściej są unieważniane przez sądy, a rzadziej dochodzi do ich tzw. „odfrankowienia”.

Od pewnego czasu banki odgrażają się, że mogą wystąpić do sądu z roszczeniem o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z kapitału, które jest oczywiście bezzasadne (więcej o tym w naszym wcześniejszym artykule: https://kppp.pl/pl/abc-frankowicza-2-roszczenie-banku-o-wynagrodzenie-za-korzystanie-z-kapitalu-czy-jest-zasadne-23062021-r-180). Bank Raiffeisen również stosuje taką retorykę i zdecydował się już złożyć takie pozwy przeciwko swoim byłym kredytobiorcom, tj. m.in. w sprawie przeciwko państwu Dziubak. Kredyt państwa Dziubaków został zawarty na kwotę 400 tysięcy złotych, natomiast bank w swoim pozwie domaga się zwrotu kwoty w wysokości 790.995,07 zł. Zdaniem banku o tę kwotę właśnie zubożał, biorąc pod uwagę wypłacone środki oraz powiększył je o inflację i dodatkowe koszty związane z udostępnieniem pieniędzy. Sąd zdążył już zareagować w tej sprawie oddalając wniosek banku o zabezpieczenie roszczenia, a więc uznał, że bank nie uprawdopodobnił roszczenia. Podkreślić należy, że Rzecznik Praw Obywatelskich, UOKiK i Rzecznik Finansowy są przekonani, że bankom w takiej sytuacji nie przysługuje wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z kapitału. Potwierdzają to również orzeczenia sądowe.

Bank Raiffeisen nie prowadzi żadnej działalności operacyjnej na terenie Polski. Obecnie kredyty frankowe obsługuje Raiffeisen Bank International AG (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce. Jednak zaznaczyć należy, że nie stanowi to żadnej przeszkody w wystąpieniu przeciwko temu bankowi z powództwem dot. umowy frankowej. W związku z tym, że bank ten nie funkcjonuje na terenie naszego kraju nie zależy mu na dobrej reputacji i nie jest on skłonny do składania propozycji ugodowych, dlatego też jedyną drogą do pozbycia się zadłużenia z tytułu kredytu frankowego jest złożenie pozwu do sądu.

W celu przygotowania kalkulacji oraz analizy umowy zawartej z EFG Eurobank Ergasias zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl.

Aktualnie banki coraz częściej wysyłają do klientów, którzy zdecydowali się wystąpić do sądu wezwania do zapłaty, domagając się zapłaty udostępnionego kapitału, ale również opłat za korzystanie z niego. Banki kierują do kredytobiorców wezwania nawet w przypadkach, gdy nie zapadł jeszcze prawomocny wyrok w ich sprawie, jak również w sytuacjach, w których sąd zdecydował o tzw. odfrankowieniu umowy.

Getin Noble Bank w chwili obecnej wzywa do zapłaty domagając się jedynie zwrotu kapitału. Natomiast Bank BPH oraz PKO BP domagają się nie tylko udzielonego kapitału kredytu, ale także opłaty za korzystanie z niego w razie unieważnienia przez sąd umowy. mBank poinformował, że wezwania będą kierowane jedynie w sprawach, które są w trakcie procesu. Pozwy przeciwko klientom wysyła również Raiffeisen Bank, a Bank Millennium zapowiadał taki zamiar.

Należy wyraźnie podkreślić, że działania banków mają na celu wyłącznie uniknięcie przedawnienia roszczeń oraz jest próbą odstraszenia kredytobiorców przed skierowaniem spraw do sądów.

Nie ma wątpliwości, że działania banków mają charakter bezprawny. Kwestia zasadności roszczeń banków o bezumowne korzystanie z kapitału po upadku umowy została już przenalizowana przez UOKiK i Rzecznika Finansowego, którzy stanęli po stronie kredytobiorców. UOKiK wskazał, że bankom nie przysługuje wynagrodzenie za udostępnienie konsumentowi kapitału w razie unieważnienia umowy, ponieważ negatywne konsekwencje niedozwolonych zapisów umownych stosowanych przez banki, dotknęłyby wyłącznie konsumentów. Zdaniem Prezesa UOKiK to przedsiębiorca powinien ponieść pełne konsekwencje stosowania przez niego klauzul abuzywnych..

https://www.prawo.pl/biznes/banki-nie-moga-zadac-wynagrodzenia-za-udostepnienie-kapitalu,511902.html

Powyższe stanowisko poparły również polskie sądy.

Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 20 lutego 2020 r. (I ACa 635/19) wskazał, że brak jest podstaw do tego, by kredytobiorca w ramach rozliczenia nieważnej umowy na podstawie przepisów o nienależnym świadczeniu „płacił za korzystanie z pieniędzy”.

Następnie Sąd Okręgowy w Białymstoku, który w dniu 19 maja 2021 r. oddalił powództwo banku ING Bank Śląski (I C 609/20), wskazując, że roszczenia dotyczące korzystania z kapitału nie istnieją w przepisach polskiego prawa, zaznaczając jednocześnie, że gdyby istniały byłyby sprzeczne z dyrektywą unijną 93/13, mającą na celu ochronę konsumentów.

Powództwa banków za korzystnie z kapitału zostały prawomocnie oddalone również przez Sąd Okręgowy w Katowicach w sprawie przeciwko Santander Bank Polska. Sąd odrzucił zarzut potrącenia banku o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału stojąc na stanowisku, że w ten sposób przedsiębiorcy powinni być odwodzeni od stosowania niedozwolonych warunków w umowach, a negatywne konsekwencje stosowanych klauzul abuzywnych w umowach nie mogą obciążać jedynie konsumentów.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim (I C 1616/20) w dniu 17 czerwca 2021 r. oddalił powództwo pozwanego twierdząc, że „brak jest podstaw do przyjęcia, że konsekwencją nieważności całej umowy jest obowiązek zapłaty przez powodów na rzecz pozwanego wynagrodzeniu za bezumowne korzystanie z kapitału kredytu.”

Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 5 lutego 2020 r. (XXV 1669/16) oddalił pozew Getin Bank o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału wskazując, że przy nieważności tak jak przy odstąpieniu od umowy wzajemnej zgodnie z art. 494 k.c. zwracają sobie tylko wzajemne świadczenia.

Takich prokonsumenckich orzeczeń pojawia się coraz więcej.

Mając powyższe na uwadze, roszczenia banków nie mają żadnej podstawy prawnej zarówno w polskim prawie, jak i unijnym. Są jedynie kolejnym sposobem zabezpieczenia swoich interesów i zniechęcenia kredytobiorców dochodzenia swoich praw.

Zapraszamy do zapoznania z się z wywiadem, który radca prawny Mateusz Płudowski udzielił serwisowi internetowemu Business Insider/Onet.

Podczas rozmowy w sposób obszerny omawiany jest temat ugód, które część banków udzielających kredyty frankowe zaczęły proponować

swoim klientom. Życzymy miłej lektury!

Wywiad dostępny pod poniższym linkiem:

https://businessinsider.com.pl/twoje-pieniadze/ugoda-frankowa-z-bankiem-to-sie-nie-oplaca/n2dql8x

mBank S.A. (wcześniej funkcjonujący pod nazwą BRE Bank S.A.) to jeden z bardziej obciążonych na polskim rynku kredytami frankowymi bank. Umowy frankowe stanowią ok. 9,3% całego portfela kredytów brutto. Bank ten mierzy się ze sporą liczbą pozwów w sprawach frankowych. Na koniec września przeciwko mBankowi toczyło się już ponad 12 tysięcy spraw. W ostatnim czasie prawie 90% wyroków jest dla banków niekorzystna. W pierwszym półroczu 2021 r. najwięcej przegranych spraw odnotował właśnie mBank.

Powyższe wynika z tego, że mBank zawierał umowy indeksowane, które posiadają szereg klauzul abuzywnych. W tym miejscu przypomnieć należy, że klauzule abuzywne to niedozwolone postanowienia umowne, zdefiniowane jako postanowienia umowy zawieranej z konsumentem. Klauzule takie nie są uzgodnione indywidualnie i nie wiążą konsumenta w sytuacji, gdy rażąco naruszają jego interesy oraz kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami.

W umowach z mBankiem klauzule abuzywne stanowią zapisy dotyczące wypłaty i spłaty kredytu oraz zmiennego oprocentowania. Zgodnie z mapą klauzul niedozwolonych w umowach kredytów „walutowych” Rzecznika Finansowego, są to m.in.:

• „mBank udziela Kredytobiorcy na jego wniosek Kredytu hipotecznego przeznaczonego na cel określony w § 1 ust. 1 zwanego dalej Kredytem, w kwocie określonej w § 1 ust. 2, waloryzowanego kursem kupna waluty w CHF wg tabeli kursowej BRE Banku S.A. z dnia i godziny uruchomienia Kredytu/transzy Kredytu.”
• „Kwota kredytu wyrażona w walucie waloryzacji na koniec dnia (…) według kupna waluty z tabeli kursowej BRE Banku S.A. wynosi (…) CHF. Kwota niniejsza ma charakter informacyjny i nie stanowi zobowiązania Banku. Wartość kredytu wyrażona w walucie obcej w dniu uruchomienia kredytu, może być różna od podanej w niniejszym punkcie.”
• „Raty kapitałowo-odsetkowe spłacane są w złotych po uprzednim ich przeliczeniu wg kursu sprzedaży CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A. obowiązującego na dzień spłaty z godziny 14:50.”
• „Wcześniejsza spłata całości Kredytu lub raty kapitało-odsetkowej a także spłata przekraczająca wysokość raty powoduje, że kwota spłaty jest przeliczana po kursie CHF z tabeli kursowej BRE Banku S.A. obowiązującym w dniu i godzinie spłaty.”

Powyższe zapisy są klauzulami niedozwolonymi, co powoduje, że umowa frankowa może być uznana za nieważną w całości lub za bezskuteczną w zakresie klauzul walutowych. Kredytobiorcy posiadający kredyty frankowe w banku mBank S.A. mogą w oparciu o ww. klauzule uzyskać korzystne rozstrzygnięcie sądu.

Oczywista treść klauzul abuzywnych, brak świadków ze strony banku zeznających w zakresie informowania kredytobiorców o nieograniczonym ryzyku kursowym oraz brak dodatkowych dokumentów powoduje, że mBank nie ma szans w starciu z konsumentami.

W związku z powyższym jest to pozytywny sygnał dla frankowiczów, którzy zastanawiają się czy warto iść do sądu i walczyć o swoje prawa posiadając umowę z mBankiem. Zapraszamy do kontaktu pod numerem 608 649 107 lub na adres email: kancelaria@kppp.pl, w celu przygotowania analizy umowy i szacunkowych korzyści w przypadku wygranej.